باقلا مازندرانی
گیاهی است علفی یک ساله، به ارتفاع ۳۰ تا ۸۰ سانتی متر، با برگهای مرکب از ۲ تا ۶ بر ۴ درشت و گلهای درشت به رنگ سفید یا گلی، میوه آن ضخیم و متورم به طول ۱۰ تا ۲۰ سانتیمتر که محتوی چند دانه دو لپه است.
طبیعت باقلا درجه اول سرد و تر و دارای مواد آهن و فسفر و کلسیم و پتاسیم و ویتامین های مختلف بوده، مواد عضلات و هیدروکربن و مواد چرب و مواد آلبومینوری دی مانند لگومین سیلین ، سوتین، نوکلئید وجود دارد این مواد در باقلای خشک بیشتر از باقلای سبز است.
خواص کلی- مقوی و مغذی، پاک کننده امراض سینه از خلط و تسکین دهنده سرفه و در زخم روده و قی و اسهال موثر است.
دم کرده گل باقلا برای شستشوی کلیه و مثانه و دفع سنگ کلیه و کلنگ های کلیوی و بیماری پیلونفریت که نوعی بیماری عفونی و چرکی کلیه و لگن چه است و ادرار چرکین می نمایند،مفید است.
جوشانده میوه باقلای سبز اثر نرم کننده و رفع التهاب های روماتیسم نقرس و ضماد آرد دانه باقلای خشک روی آب سالم و جوشهای بدن استفاده می شود
1- یک مشت برگ باقلا را در نصف لیوان آب بجوشانید کمی سرد که شد انگشت یا ناخن درد دیده را داخل آن قرار دهید وقتی سر شد تجدید نمایید.
2-برای پخته شدن آبسه ها و جوشها دانه های باقلا تازه و یا باقلای خشک را به صورت خمیر و آرد، روی آنها قرار دهید تا چرک آنها خارج و بهبود یابد.
3- خوردن آب باقلای پخته، جهت رفع خشونت سینه و هر و همچنین مانع تولید سنگ در کلیه و مثانه می گردد.
ضرر آن-1- مصرف زیاد دانه باقلا، مانند همه حبوبات باعث افزایش اسید اوریک به بدن می گردد نفخ شکم و سقل دماغ و کندی ذهن ایجاد می نماید، چون دیر هضم است باید مدتی در آب سرد خیسانده شود.
2- در باغ لاسمی وجود دارد به نام فابیسم که کشنده است، و فقط با پخته شدن باقلا از بین می رود و این سمت در بعضی از کارهای غیر خوراکی هم وجود دارد، مخصوصاً در به کار باقلا نباید خورد زیرا عوارض کم خونی در قانون احتمالات روحیه زیان و ناراحتی قلبی مخصوصاً در اطفال ایجاد می نماید.
3- تنفس بوی گل با قلاب و خوردن دانه های باقلای خوام با غلاف، نوعی مسمومیت ایجاد می‌کند، در نتیجه رنگ پوست بدن زرد تا استفراغ و درد سر به وجود می‌آید,اما اگر با قلاب همراه دارچین و خردل پخته شود بر روی نخواهد داشت.
